Świetlówki kompaktowe typu SL* - 2000 rok.

[Lampka]

Rok 2000 w kwestii modeli SL produkowanych ze statecznikiem magnetycznym przez Philipsa, był rocznikiem ostatnim. O ile przez pierwszą połowę roku produkcja lamp SL toczyła się takim samym tokiem jak wcześniej, tak już we wrześniu 2000 roku w ofercie Philipsa ukazały się wersje lamp SL ze statecznikiem elektronicznym. Najpierw skupmy się jednak na modelach produkowanych w pierwszej połowie roku. Już od jesieni 1999 roku, stopniowo zmieniło się oznaczenie trwałości podawane na opakowaniach modeli z klasy jakościowej podstawowej. Dawniej oznaczenie trwałości wynosiło 5 lat, natomiast nowe oznaczenie trwałości klasyfikowało tę trwałość na poziomie 6 lat. W przypadku modeli SL Exterieur, oznaczenie trwałości zmieniło się ostatecznie od stycznia i po tym można dobrze rozróżnić modele produkowane do końca 1999 i od początku 2000 roku. Równolegle produkowano także pozostałe świetlówki kompaktowe z oferty. Na łonie 2000 roku produkowano w Polsce z dławikami zarówno lampy SL Prismatic, jak i SL Exterieur, ale już w międzyczasie, na rynek europejski, w Chinach zaczęto produkcję lamp pryzmatycznych ze statecznikiem elektronicznym. Wykonywano je w takim samym przedziale mocy jak w Europie, również wymiary były podobne, a pod kloszem znajdowała się taka sama szeroko pozaginana rurka wyładowcza. Jednak w miejscu miniaturowego dławika znajdowała się elektronika i lampy te startowały na zimno, jak modele Economy 3 lata oraz Ambiance najniższych mocy. Lampy te weszły do oferty jesienią. W przypadku lamp Exterieur, w nowej elektronicznej wersji, ich produkcja mogła zacząć się później, być może nawet na bieżąco zanim wprowadzono je do oferty (np. latem 2000 roku) – z maja 2000 roku jeszcze widywane są wersje magnetyczne. Nowe lampy Exterieur wyglądały inaczej, niż wersja magnetyczna – przypominały bardziej modele typu Ambiance. Od lamp Ambiance różniły się w zasadzie jedynie kształtem klosza – obudowa stała się taka sama, o średnicy 48 mm. Klosz podłużny teraz był obło zakończony, podobnie jak wśród lamp SL Comfort produkowanych do 1993 roku. Modele Exterieur w nowej elektronicznej wersji na krótko zyskały półplastikowe trzonki, takie jak wśród innych elektronicznych kompaktów, ale już we wrześniu 2000 roku zaczęły pojawiać się prędko pełne metalowe gwinty takie, jak przez cały czas stosowano wśród lamp ze statecznikiem magnetycznym. Od kwietnia 2000 roku produkcja modeli PLE/T przeniosła się w Holandii do Polski i były to ostatnie modele produkowane w holenderskim Terneuzen, których produkcję przeniesiono do Polski. Teraz zatem w pełni funkcjonował na tym obszarze jedynie zakład w Roosendaal, w którym wytwarzano świetlówki kompaktowe niezintegrowane oraz świetlówki liniowe Philips.
Modele SL Exterieur, produkowane w maju 2000 roku zawierały w przeciwieństwie do modeli starszych, zapłonniki z małą neonówką, takie jak te, stosowane aktualnie wśród świetlówek kompaktowych niezintegrowanych. Dotychczas zawsze stosowano w nich zapłonniki z dużą neonówką. Była to drobna różnica, która jednak stanowiła pewną zmianę. Lampy SL stanowiły zdecydowaną analogię wobec świetlówek kompaktowych niezintegrowanych, które tak samo zawierały zapłonniki bimetaliczne i użytkowane były na bazie stateczników magnetycznych.
W 2000 roku składano także świetlówki kompaktowe pod innymi markami, jak choćby na początku roku dla firmy Osram, jako modele Compacta Prismatic.

Czas teraz na przykładowe zestawienia. Modeli SL z 2000 roku, ze statecznikiem magnetycznym nie wszędzie było widać dużo, choćby ze względu na dużą obecność starszych partii, z jesieni 1999 roku, ale ich produkcja była cały czas regularna i z każdego miesiąca widywane są kolejne modele. Co ciekawe, na polskich lampach SL, jeszcze przez część roku kody odbijano nadal jak wcześniej, czyli w formacie cyfra - litera, a nie tak, jak być powinny, czyli litera - cyfra.



Powyżej widoczne są przykładowe świetlówki kompaktowe SL Exterieur z 2000 roku. Modele o brudnym kloszu znajdowały się na dworcu glównym w Sosnowcu, skąd ostatnie 7 sztuk, z marca i kwietnia 2000 roku, odzyskano w listopadzie 2010 roku. Jednak w praktyce ich trwałość w tym miejscu była znacznie krótsza i zużyły się one ledwie po około 4 latach użytkowania. Zainstalowano je na bieżąco latem 2000 roku.
Poniżej natomiast egzemplarz z maja 2000 roku, z najnowszej partii tych modeli z dławikiem, jaką do tej pory udało mi się znaleźć (pojemnik na zużyte świetlówki w Auchan Mikołów, marzec 2011 roku). Gdy została znaleziona, nadal była sprawna, a została wyrzucona zapewne ze względu na gwint, który odczepił się od plastikowej obudowy. Dzięki temu możliwe było podejrzenie, co znajduje się z tej strony w środku. Widać, że w przeciwieństwie do wcześniejszych partii, zapłonnik bimetaliczny jaki znajduje się w obudowie, jest mały, czyli nie taki, jak zwykle stosowano wśród lamp SL, lecz taki, jakie wykorzystywano w produkowanych jednocześnie modelach niezintegrowanych typu PL-S, PL-C. Widać zatem, że w tamtym czasie Philips już do wszystkich świetlówek kompaktowych, współpracujących z układami magnetycznymi, stosował małe zapłonniki, zarówno dla SL, jak i dla PL. Ten zapłonnik może robić wrażenie podobne, jak kondensator filtrujący w układach elektronicznych



Poniżej kolejne zestawienie, ukazujące modele pryzmatyczne z przykładowych serii. Jak widać z kodu, już w styczniu rozpoczęła się produkcja lamp SL w chińskiej fabryce Philipsa, na własnych komponentach, ale ze statecznikiem elektronicznym. Do katalogu i oferty handlowej weszły jesienią lub latem. Jednocześnie jeszcze przez jakiś czas w polskiej fabryce produkowano te same świetlówki, ale w wersji dotychczasowej, zintegrowane z dławikiem.



Spośród powyższych świetlówek, dwie ukazane u góry mają barwę dzienną i pochodzą z południa Włoch, gdzie zostały odzyskane we wrześniu 2010 roku. Modele widoczne w drugiej linijce pochodzą z tego samego miesiąca, ale jedna jest polska z dławikiem, a druga chińska, elektroniczna.