Numeratory klasyczne to też odmiana latarenek, tyle że najczęściej jako wariant ścienny, trójkątny z dwiema szybami - tutaj akurat rzemieślnicza produkcja była bardzo rozwinięta, niektóre wyroby to dosłownie jednostkowe sztuki, wykonywane na własny dom przez mieszkańców, mających fach w ręku

Ale były też modele produkowane masowo na skalę kraju - choćby małe latarenki z metalowymi cyframi mocowanymi na dystansach i podświetlanymi pośrednio przez dziurki w blaszanych ściankach pod nimi - ten model był spotykany we wszystkich regionach kraju, ale wciąż nie mogę dość kto je produkował, podobnie jak latarenki emaliowane, które także były spotykane w całym kraju.
Generalnie w czasach PRLu mocno kwitła rzemieślnicza produkcja opraw - nie tylko latarenek adresowych i tych wiszących / stojących, ale też innych podobnych opraw. Wiele zakładów blacharsko - dekarskich specjalizowało się właśnie w produkcji takich metalowych opraw jako uboczna część swojej działalności, albo jeden z jej elementów. W przypadku niektórych modeli lub odmian latarenek można spotkać typowe rozwiązania konstrukcyjne takie, jak choćby stosowane przy formowaniu rynien lub zakończeń parapetów, natomiast części blachy w mniejszych lampkach były na ogół lutowane (rzadziej zgrzewane), za to w większych - najczęściej spawane lub zgrzewane. Również przynajmniej część pokazywanych tutaj zdjęć nieznanych starych opraw ulicznych przypominających różne wersje ORZ/OUR była klepana w podobny sposób, z użyciem prostych przyrządów blacharskich i odrobiną umiejętności konstruktorskich.