www.lighting-gallery.pl

Witam kolegow na forum. Czy ktos z Was wie jak pokonac paniczny lek przed wysokoscia.?

nie patrz w dół

Na to nie ma reguły. Jak ktoś się naprawdę boi to lepiej niech nie pcha się na drabinę, tylko pracuje na poziomie "zero".I nie ma się przed czym wstydzić.
Ja również mam stracha do pracy na wysokości, chociaż aktualnie nie jest mi to potrzebne. Tyle, że zależy o jakiej wysokości mówimy i jakie jest wejście na wspomnianą wysokość. 2 metry to jeszcze nie wysokość. Gorzej jak w grę wchodzi 5 metrów. Jak jest pewne wejście i pewne stanowisko pracy (np. sprawdzone rusztowanie) to nie ma problemu, mogę wejść nawet na 10 metrów. A podstawa to sprzęt ochronny do prac na wysokościach, czyli tzw. szelki bezpieczeństwa, które zapina się do odpowiedniej konstrukcji.

ja nie mam żadnego lęku wysokosci, wchodzilem juz na rózne słupy kratowe, kozystam czesto z podnosnika, itp rzeczy, nie wazne jaka wysokosc to jest nie boję się na niej byc , mysle ze jesli ktos taki lęk ma to raczej nie da się go pozbyc

Z lękiem wysokości się rodzimy i umieramy. Jedni go mają drudzy nie. Tego się nie da pozbyć a przynajmniej nie całkowicie.

Ja nie mam lęku wysokości. Bez problemów potrafię patrzec z 9 piętra u mojej babci.
A w życiu to byłem najwyżej na 17 piętrze w Katowicach w wieżowcu DOKP. Wyżej jeszcze nigdzie nie byłem.

Mi się nie tak dawno prawie udało zlecieć z drabiny z wysokości ok 4m. Piszę prawie bo w ostatniej chwili złapałem się rury na której wisiały oprawy. Drabina się zeslizgnęlą bo kolega ją trzymający postanowił zapalić papierosa Jakiś czas od tego incydentu bałem się wejść na drabinę ale na szczęście dość szybko mi to przeszło.

to jest faktycznie tak, że o tym decyduje nasz organizm. Chyba nie da się oduczyć tego lęku, jeśli ktoś go ma. Z drugiej strony lepiej go mieć, bo to jakby naturalny wentyl bezpieczeństwa

Ja w miarę się nie boję wysokości, ale zbyt wielkich nie miałem okazji przetestować, ogólnie im wyżej, tym większy mam strach. Kiedyś mi się śniło, że siedziałem na czubku wysokiego dźwigu, była cisza, słyszałem gwizd wiatru i spojrzałem w dół, jakoś mnie to nie przerażało, ten sen pamiętam do dziś,w sumie było to nawet przyjemne, bo widziałem ziemię z góry dość realnie jednak.

Kiedyś jako student dorabiałem sobie myciem okien. Ale trzeba było mieć tzw badania wysokościowe
Szedłem na nie bardzo ciekaw, jak to się robi? w myślach snułem różne scenariusze typu wyjśćie na drabinę i badanie tętna i ciśnienia itp
Otóż nic takiego się nie działo

Kazali mi się położyć, zamknąć oczy, do uszu wlali jakiś płyn i tak miałem półgodziny chyba leżeć, jaka tam jeszcze przy mnie była aparatura, już nie pomnę. Chyba ktoś obserwował, czy nie mam oczopląsu czy coś...

W każdym razie badania zaliczyłem pozytywnie i dostałem na to glejt.

Jak się dzis robi badania wysokościowe ?

A może są tu na forum chłopcy-dźwigowcy i coś by nam opowiedzieli o lęku wysokości? Pewnie takim dźwigiem (na samej górze) na wietrze co nieco zamiata? To pewne, ale ciekawe, jak na to reaguje operator, pewnie na początku to się chce uciekać na dół!

Czytałem trochę instrukcji dla operatorówm, a raz miałem czas obejrzeć, jak operator rozpoczynał pracę, widziałem wszystkie niemal czynności przygotowawcze, chciałbym choć raz wyjść na taki dźwig, oby jak najwyższy

dzis te badania wygladaja tak ze kobieta sie ciebie pyta czy masz lęk wysokosci czy nie jak mowisz nie to kaze ci stanac na 1 nodze przez pare minut i patrzy czy sie chwiejesz, jak nie to wypisze ci papierek i gotowe

bartek380V napisał(a):Witam kolegow na forum. Czy ktos z Was wie jak pokonac paniczny lek przed wysokoscia.?

Rób tak jak budowlańcy... Po szklanie i na rusztowanie