Szykowana jest wielka modernizacja tego największego "złomowiska" oświetleniowego aglomeracji warszawskiej Cytuję bardzo ciekawy i obiektywny opis projektanta stanu istniejącego oświetlenia miasta Pruszków:
Oprawy rtęciowe eksploatowane są od ok. 20 – 30 lat i należy przypuszczać, że nigdy nie były czyszczone wewnątrz. W tym przypadku nie można mówić o jakimkolwiek rozsyle światła (odbłyśnik nie istnieje). Dodatkowo sytuację pogarsza fakt, że wiele tych opraw ma uszkodzony osprzęt a także w wielu oprawach brakuje źródeł światła. W niektórych oprawach z kloszem tych kloszy brakuje lub są uszkodzone. Klosze są często potłuczone, zmętniałe – 100% opraw ES1 i większość włoskich opraw z tworzywa sztucznego. Zabrudzenie jest tak duże, że uniemożliwia identyfikację źródła światła ( mocy oprawy ) lub stwierdzenie w porze dziennej obecności jakiegokolwiek źródła światła. Oprawy sodowe OUS produkcji polskiej firmy ELGO z Gostynina są montowane przypadkowo. Tylko w nielicznych miejscach oprawy te stanowią 100% oświetlenia. W pozostałych miejscach oprawy sodowe przeplatane są z oprawami rtęciowymi. W celu uporządkowania projektujemy przeniesienie niektórych opraw sodowych nadających się do dalszej eksploatacji w inne wskazane miejsca. Niestety nawet niedawno montowane oprawy w/w typu już posiadają zabrudzenia i to wewnątrz komory lampowej co potwierdza ich niedoskonałość bez względu czy jest to wina wykonania oprawy czy niepoprawnej jej obsługi. Sugerujemy wymianę wszystkich źródeł światła w tych oprawach a także wymianę uszkodzonych kloszy i umycie kloszy brudnych. Zlokalizowano również w istotnej ilości oprawy tego samego producenta jednokomorowe typu OUSc i starsze OUSd przy czym występują w nich wady zbliżone do opisanych tj. nieszczelność komory, mętnienie klosza. Zjawiskiem przerażającym jest niezgodność typu źródła światła dla określonego typu oprawy. Wkręcane są źródła światła o mocach wyższych niż przewidywane w oprawie, oprawy mają przerabiane elementy osprzętu – statecznik, oprawka itp. W starych oprawach nie posiadających odbłyśników, są dołożone zapłonniki, ew. wymienione stateczniki dla współpracy z wysoko wydajnymi źródłami światła. Efekt końcowy jest nieprzewidywalny i daleki od racjonalności. Osobnym zagadnieniem są właściwości i stan opraw tzw. parkowych. Nieliczne wyjątki funkcjonowania opraw parkowych i ozdobnych w dobrej kondycji zaobserwowano jedynie w ciągu ulicy Kraszewskiego i wokół Pałacu Ślubów oraz parku Mazowsze z uwagi na niedawną ich instalację ( choć już zniszczenia mają miejsce ). Niewielka ilość nowych opraw i słupów ( aluminiowych ) zainstalowana jest na osiedlu Staszica. Uszkodzenia wynikające z aktów wandalizmu są niestety nieuniknione ale nie one stanowią o żałosnym stanie opraw parkowych na terenie Pruszkowa. Po pierwsze dla terenów osiedli mieszkaniowych nieodpowiednie są oprawy o rozsyle nieograniczonym typu kula mleczna. Bez względu na wewnętrzne ew. rastry światło jest bowiem emitowane w kierunkach niekoniecznie użytecznych ( np. wprost w okna mieszkań ). Klosze opraw parkowych wykazują małą przepuszczalność, również są zabrudzone a tworzywo z których są wykonane wskazuje na odbarwienia na skutek oddziaływania środowiska. Jedynym miejscem dla funkcjonowania opraw wysyłających światło w górną półprzestrzeń są parki gdzie możliwe jest odbicie jego od powierzchni liści i podniesienie poziomu oświetlenia użytkowego. Dla terenów osiedli mieszkalnych zalecamy stosowanie opraw z rozsyłem niemal wyłącznym w dolną półprzestrzeń. Podsumowując: oprawy z uwagi na wiek i niedostateczną konserwację, która ogranicza się jedynie do zabiegów powodujących świecenie się źródła światła w oprawie, efektywność oświetlenia ulic i dróg jest bardzo mała. Brudne, zmętniałe klosze, utlenione odbłyśniki, niewłaściwe źródła światła, spadki napięć w liniach zasilania powodują, że poziomy parametrów oświetleniowych są w okolicach 40% spodziewanych dla użytej mocy elektrycznej. Wyrywkowe pomiary natężenia oświetlenia wykonane na 10 odcinkach ulic Miasta Pruszkowa potwierdziły daleką rozbieżność osiąganych wartości od teoretycznych wyliczeń. (...) Obwody linii napowietrznej realizowane są w dwóch technologiach: „gołe” linki aluminiowe i linka izolowana AsXSn (obwody nowsze).W obu tych technologiach występują typowe słupy ŻN oraz nowsze słupy wirowane. Niestety w bardzo wielu przypadkach montaż opraw jest pod linią przesyłową, a więc na wysokości 6 -7 metrów, co powoduje, że równomierność oświetlenia jest niezadowalająca. Sytuację pogarsza dodatkowo to, że zastosowano krótkie wysięgniki (0,5m/0,5m) o dużych kątach nachylenia 30 - 450. Powoduje to wrażenie olśnienia, gdyż oprawy świecą wprost w oczy obserwatora. W przeciwieństwie do obwodów wydzielonych, słupy linii napowietrznych są często odsunięte od skrajni jezdni o kilka metrów. Konsekwencje złego oświetlenia z tytułu oddalenia linii oświetleniowej od krawędzi drogi powinny być złagodzone odpowiednim wydłużeniem wysięgnika, a montaż oprawy na wysokości ok. 9 m poprawi równomierność oświetlenia. Obwody oświetleniowe przebiegają na obszarze oddziaływanie nawet kilku różnych stacji transformatorowych. Są przez to b. długie i należy spodziewać się istnienia dużych spadków napięcia na końcach obwodów. Podobnie jest z liniami kablowymi, których przebieg jest niemożliwy do lokalizacji. Często konfiguracja przebiegu obwodu oświetleniowego jest zmieniana bez żadnej kontroli w wyniku licznych awarii – liczne przewieszki w liniach kablowych. Dowodem tego jest przełączenie oświetlenia na inne punkty rozliczania energii elektrycznej i powstanie martwych punktów odbioru – obecnie 3 punkty, dla których faktury nie wykazują poboru energii a Miasto płaci co miesiąc opłaty stałe według taryfy. Kolejny problem to stan konstrukcji nośnych dla opraw. Spotykamy najczęściej słupy z żerdzi betonowych, zbrojone, w kilku odmianach ( typu ŻN, OŻ,W itp. ) oraz metalowe ( kratownica, okrągłe i wielokątne, stalowe, ocynkowane ). Najgorszy stan posiadają słupy parkowe w osiedlach gdzie są narażone na korozję przyspieszoną przez aktywność domowych czworonogów. Niestety trudno dopatrzeć się kiedy były konserwowane czyli choćby malowane. Wnęki w słupach są często zdewastowane, podstawy bezpiecznikowe utrzymują się na przewodach zasilania itp. Generalnie cała instalacja kablowa posiada liczne awarie likwidowane „wiecznymi” prowizorkami. System załączania oświetlenia oparty jest w dominującej części o elementy fotoczułe. Posiadają one szereg wad i niedoskonałości. Niektóre obwody załączane są kaskadowo co zwiększa awaryjność systemu. Przewidujemy montaż zegarów astronomicznych eliminujących wady zmiany czułości fotokomórek na skutek zabrudzenia pyłem itp. Sterownik astronomiczny zainstalowany w każdym punkcie rozliczania energii gwarantuje podniesienie niezawodności pracy systemu ale również pozwala na planowanie precyzyjne wydatków na energię elektryczną, dyscyplinowanie tych wydatków oraz wprowadzanie programów świecenia optymalizujących czas świecenia do oczekiwań np. związanych z porami roku, wydarzeniami publicznymi itp. Stan oświetlenia w dużej mierze zależy od polityki zarządzającego. Przez lata kiedy eksploatującym był zakład energetyczny a potem prywatni konserwatorzy działania ograniczały się do funkcjonowania oświetlenia byleby świeciło. Próżno szukać również w Zakładzie Energetycznym protokółów przeglądu oświetlenia, raportów z pomiarów natężenia oświetlenia, skuteczności ochrony p.porażeniowej, wytrzymałości izolacji przewodów oświetleniowych. Jedynym wyznacznikiem jest – ma świecić.
Po przeprowadzeniu audytu (inwentaryzacji) istniejącego systemu oświetleniowego dokonano wyboru optymalnych opraw. Wybrano oprawy produkcji firmy Philips typ SRP222 AluRoad o mocy 70W oraz SGP340 SELENIUM o mocy 100W i 150W i 250W. Oprawy te charakteryzują się dobrymi odbłyśnikami a także są to oprawy, których konstrukcja pozwala na łatwą obsługę konserwacyjną. W zakresie modernizacji oświetlenia postanowiono wymienić większość istniejących wysięgników. W zaproponowanych oprawach optymalne parametry uzyskuje się dzięki regulacji pozycji reflektora (odbłyśnika).