www.lighting-gallery.pl

W latach 1990-1993 miałem zajęcia na hali sportowej, gdzie w 3 lub 4 rzędach umieszczone były oprawy ORP, ORP2M lub ORZ13, w każdym razie coś w tym stylu. Były w nich eliptyczne źródła światła o mocy 250 lub 400w, z bańką pokrytą i świeciły na kolor ciepłobiały, o odcieniu żółtawym, jednak dalekim od barwy sodówek. Trochę jak MIX zaraz po zapaleniu. Dawały więcej światła niż rtęciówki. Czy były to jakieś metalohalogenki? Np. Ciepłobiałe Narva Nachroma, o których żarówka pisał na starym forum (podobno wyglądem przypominały rtęciówki i stosowano je nie raz w PRLu.), czy jakieś inne źródło światła, np Rtęciówki DeLuxe. (nie wiem od kiedy są produkowane). Niestety nigdy nie widziałem, jak sie zapalają, a hala ta została wyburzona kilka lat temu.

To faktycznie mogły być metalohalogenki. Troszkę za mało informacji podałeś żeby to jednoznacznie stwierdzić. Odbiór kolorów jest niestety subiektywny :\

Niestety więcej nic nie jestem w stanie powiedzieć, bo widziałem je 15 lat temu. Jeszcze wówczas nie wiedziałem, co to metalohalogenek, ale sądzę teraz, że mogły to być właśnie MH. Wtedy dziwiło mnie dlaczego świecą na taki kolor, ale nie zgłębiałem, jakie to źródło światła. Zapewne jedne z pierwszych zastosowanych w Polsce MH. Czy oprawy ORP wymagałyby przerobienia, by zastosować w nich MH? Z czego wiem są produkowane jako zamienniki rtęciówek, ale czy mogą być stosowane w pozycji poziomej?

Na pewno produkowali takie wersje.

Czy w latach 80. znano już lampy metalohalogenkowe (nie LRJ)?

Moim zdaniem też przychodzi mi myśl, że to mogą być lampy metalohalogenkowe.
Przypomnij sobie, czy to było światło chociaż trochę zbliżone do zwykłej żarówki.
Posiadam rtęciówkę HQL Super Deluxe firmy Osram. Ta lampa, wbrew pozorom, nie daje światła żarówkowego. Jak się porównuje z żarówką, to światło rtęciówki wydaje się nieco bielsze i trochę różowistofioletowe.
Poza tym taką rtęciówkę produkuje się w maksymalnej mocy 125W (nie wykluczone, że kiedyś było inaczej), wiec rtęciówka DeLuxe moim zdaniem odpada, sodówka również, na pewno nie zastosowano White SON do oświetlania sali sportowej .

Czy przypominasz sobie, czy oprawy były otwarte?
Jeżeli były zamknięte, to teoretycznie jest możliwe, że światło jest "zażółcone" przez brud.

White son z kolei produkuje się tylko do mocy 100W, a same lampy nie występują w wersji eliptycznej. Tylko tabularnej. Jak by tego było mało, mają dedykowany trzonek - nie da się ich zamontować nigdzie, poza oprawami do nich przeznaczonymi.

Czy w latach 80. znano już lampy metalohalogenkowe (nie LRJ)?

Lampa LRJ to jest lampa metalohalogenkowa, na 100% z dodatkiem halogenków sodu i talu i zapewne coś jeszcze ale nie wiem co, metalohalogenki były znane od lat 60 i od tego czasu są produkowane ale dopiero w ostatnich latach są coraz częściej stosowane

White son z kolei produkuje się tylko do mocy 100W, a same lampy nie występują w wersji eliptycznej. Tylko tabularnej. Jak by tego było mało, mają dedykowany trzonek - nie da się ich zamontować nigdzie, poza oprawami do nich przeznaczonymi.

Iwasaki produkuje lampy EYE SDX o mocach od 50W do 400W i są to lampy "White soda" o CRI >80 na trzonek E27 i E40.

światło było bardzo podobne do żarówkowego. Jego odcień na pewno nie był różowisty. Oprawy to były otwarte ORP lub ORZ13, zasłonięte były jedynie stalową siatką.

W latach 1990-1993 metalohalogenki zaczęły robić furrorę w naszym kraju. Na początku były to wszelkiego rodzaju nowe małe hipermarkety więc owo źródło znajdowało się w ww oprawie. Oprawa mogła zostać przzerobiona

Do szkoły w której ja chodziłem do opraw ORP 2 montowano często lampy typu LR ale w drugiej połowie lat 80-tych ze względu na makabryczny kryzys szkoła dostawała jedynie MIXy Wszystkie LRFy produkowane w kraju szły na ulicę

elek napisał(a):Lampa LRJ to jest lampa metalohalogenkowa, na 100% z dodatkiem halogenków sodu i talu i zapewne coś jeszcze ale nie wiem co, metalohalogenki były znane od lat 60 i od tego czasu są produkowane ale dopiero w ostatnich latach są coraz częściej stosowane

Skoro były znane od lat 60-tych to nie stosowano ich przez 30 lat na wysoką skalę ze względu na duże koszty produkcji