
Wyciągnijcie z szopy wibrator, bo księżniczka nie ciągnie od drugiej pozycji.
Background
EPAR
Jest to metoda zabezpieczania obiektów fizycznych przed skutkami zderzeń, która została opracowana przez polskiego odkrywcę Lucjana Łągiewkę jeszcze w latach 90-tych XX wieku. Jej działanie oparte jest na zamianie znacznej części energii kinetycznej obiektów zderzających się na energię kinetyczną przetwornika akumulacyjno-rozpraszającego. Podczas zdarzenia energia zamiast zamieniać się na prace niszczącą obiekt, przekazana zostaje do mechanicznych akumulatorów. Zastosowanie metody EPAR umożliwia zredukowanie skutków zderzeń nawet o 90%. Najbardziej znanym prototypem, w którym zastosowano to innowacyjne rozwiązanie jest „Zderzak Łągiewki” czyli mechaniczny transformator energii kinetycznej (MTEK) chroniący pojazd oraz pasażerów przed skutkami kolizji drogowych. Obecnie analizowane są różnorodne możliwości wdrożenia metody EPAR w przemyśle kolejowym, stoczniowym, lotniczym, górniczym i maszynowym. Metodą EPAR zainteresowana jest również z Europejska Agencja Kosmiczna.
Absorpcja Energii Kinetycznej
Energia kinetyczna poruszających się obiektów związana jest z ich masą oraz prędkością. W przypadku napotkania na przeszkodę w postaci innej masy dochodzi do procesu ogólnie określanego jako zderzenie. Zazwyczaj prowadzi to do niekontrolowanych rezultatów takich jak odkształcenia deformacje oraz inne niekorzystne efekty destrukcyjne.
Technologia EPAR jest nowatorską metodą zapobiegania skutkom dynamicznych zderzeń między obiektami fizycznymi lub uderzeń z dużą energią kinetyczną w nieruchome przeszkody.
Nowatorstwo technologii EPAR polega na tym, że energia kinetyczna rozpędzonych mas jest pochłaniana tuż przed zderzeniem obydwu obiektów, a następnie przekazana do mechanicznego wirnikowego akumulatora energii. Tam może być już dowolnie długo rozpraszana. Korzyści ze stosowania technologii EPAR są ogromne. Zderzające się obiekty unikają gwałtownej destrukcji, ponieważ ich energia zamiast wykonać niszczącą pracę, zostaje szybko przekazana do mechanicznego akumulatora i tam rozproszona bez żadnych poważnych konsekwencji.
Podstawą technologii EPAR jest zamiana energii kinetycznej ruchu liniowego na energię kinetyczną ruchu obrotowego, za pomocą stałego bądź zmiennego przełożenia multiplikacyjnego. Kluczowym aspektem jest tutaj bezpośredni związek pomiędzy prędkościami: liniową masy zatrzymywanej, a kątową rotorów absorbujących energię kinetyczną. Dzięki przełożeniom multiplikacyjnym, masa rotorów jest niewielka i stanowi ułamek procenta masy obiektu, jednocześnie jednak umożliwia nadanie im bardzo dużych prędkości kątowych, adekwatnych do parametrów zatrzymywanego obiektu.
Skuteczność technologii EPAR waha się, w zależności od konstrukcji układu, pomiędzy 50 % a 90 %. Na stopień absorpcji energii kinetycznej mają też wpływ takie czynniki, jak: stopień przełożenia, tarcie wewnętrzne układów przekazania energii kinetycznej oraz bezwładność lub moment bezwładności elementów układu.
Kluczowym atutem technologii EPAR jest sposób oraz forma absorpcji energii kinetycznej obiektów. Dzięki zastosowaniu wirników rotacyjnych, jako elementów absorbujących, możliwe jest osiągnięcie bezkonkurencyjnej sprawności pochłaniania energii zderzeń. Dodatkowo nie dochodzi do wzrostu energii potencjalnej układów, ponieważ formą akumulacji energii kinetycznej obiektu jest energia kinetyczna rotorów układu EPAR. Umożliwia to realizację takich układów, w których pojemność energetyczna jest zmienna i adekwatna do energii zatrzymywanego obiektu. Daje to olbrzymie korzyści i przewagę nad standardowymi metodami rozpraszania energii kinetycznej ( np.: układy cierne, sprężyny, siłowniki, elastomery, strefy zgniotu konstrukcji ). Z tego powodu układy EPAR nie mają limitowanego zakresu parametrów początkowych i w sposób samoczynny dostosowują się do parametrów uderzającego obiektu, a ich potencjał absorpcyjny zależy głownie od prędkości obiektów kolidujących.
Konkurencyjność technologii EPAR, szczególnie w zakresie konstrukcji o wysokim poziomie zabezpieczenia oraz urządzeń absorpcji energii kinetycznej, jest w stosunku do stosowanych obecnie rozwiązań olbrzymia. Poziom kosztów implementacji technologii oraz wytwarzanych w oparciu o nią produktów jest zbliżony do kosztów zabezpieczeń wytwarzanych współcześnie, a w niektórych przypadkach możliwa jest nawet redukcja kosztów materiałowo produkcyjnych. Możliwe jest też łączenie rozwiązań standardowych z technologią EPAR, co dodatkowo zwielokrotnia potencjał ochronny zabezpieczeń obiektów fizycznych przed skutkami zderzeń.
Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 2 gości