Określenie oprawa poprzeczna, podobnie jak np. oprawa wzdłużna czy oprawa o niesymetrycznym rozsyle światła (z niem. Schrägstrahler) itp. pochodzi z historycznej literatury poświęconej oświetleniu, m. in. polskiej i niemieckiej. Odnosi się ono do charakteru danej oprawy oświetleniowej. Należy pamiętać, że poniższe nazwy rodzajów armatur używane są tylko dla opraw lamp łukowych lub opraw do żarówek. Oczywiście starano się połączyć zalety obydwu niżej opisanych opraw, stosując rożne rodzaje kloszy i odbłyśników, w związku z czym po osiągnięciu tego celu zaprzestano stosowania tej nomenklatury. Poniżej znajduje się kwintesencja tego, co na przywołany temat można znaleźć w dawnych publikacjach o oświetleniu czy katalogach opraw.
Oprawa poprzeczna (z niem. Breitstrahler; w niemieckiej literaturze występuje także pod nazwami: Geschlossener Breitstrahler - oprawa poprzeczna zamknięta, Offener Breitstrahler - oprawa poprzeczna otwarta, Tiefbreitstrahler - oprawa poprzeczna z głębokim reflektorem) to taka, która obok oświetlenia ulic, placów i chodników faworyzuje jasność płaszczyzn pionowych, czyli taką, która umożliwia np. uwidocznienie fasad budynków i umieszczanych na nich napisów, tabliczek adresowych, drzew itp.
Z kolei oprawa wzdłużna (z niem. Tiefstrahler) to taka, która emituje większą część strumienia świetlnego pionowo w dół lub w kierunku, w jakim została skierowana. Ten typ oprawy zapewnia dostateczne oświetlenie płaszczyzn poziomych, a zatem jezdni, chodników, umożliwia czytanie lub zauważenie niewielkich przeszkód terenowych czy leżących przedmiotów przy niemalże zupełnie osłoniętym źródle światła, nie powodując tym samym olśnienia. Jest to właściwość istotna, zwłaszcza z punktu widzenia ruchu drogowego.